رُکھّ نئیں جھُکدے ہر ویلے بندے نوں جھُکنا پیندا اے
اے گل مَیں کلّا نئیں کہندا سارا جگ ای کہندا اے
مُلّا وِچ نمازے کھلیا پر مونہہ کیتا سُو کَیں ولّے
جھلیا کسے نوں دس پُچھ لیندوں کِس پاسے ول لہندا اے
جیون جیون مرنا ایں تے مریاں وی گل مُکنی ناہیں
ایس نکمّے پیٹ دے پچھِے کنّے ترلے لیندا اے
مُدّت گزری نُکّر اُتّے اک فقیر سی گندا مندا
اج وی شودھا منگدا اے تے ہُن وی اوتھے ای بہندا اے
ٹُردیاں ٹُردیاں شاماں پیّاں مُکسی کدوں اے پینڈا سجنا
جدوں وی پچھُیا رہبر کولوں اگّوں کھان نوں پیندا اے
لُٹ لُٹ کھادا دیس اساڈا اے کی کیتا نمبردارا
رہی ناں اک ٹکے دی عزّت ہر کوئی اساں کُوں کھہندا اے
جیہڑیاں گلّاں کرنا ایں خواجہ سارے ایہناں کی جاندے نیں
ہر کوئی پِٹدا روندا اے تے ہر کوئی دُکھڑے سہندا اے

81