تو مریدِ وارثِ ارثِ علی
کامیابِ ہر دو عالم ناز کن
نسبتِ او کرد ما را وارثی
اے خوشا بر پیرِ خود بس ناز کن
چون افتاده شدم در ہر بلا
دست گیرا دستِ خود را باز کن
من غریبم مستمندے آمدم
صدقهٔ حسنین چاره ساز کن
لُخت و افشانِ دو عالم گشته ام
لُختِ ما را تو ستر انداز کن
از طفیلِ بیدم و اوگھٹ شها
در میانِ شاعراں ممتاز کن
تاجدارِ معرفت اے حق نما
ظِلِّ خود را بر *اثر* انداز کن

0
91