ہر تھاں ہی جہالت دے کھوبے نیں
چوہاں پاسے ہی دسدے ٹوبے نیں
گجیاں چوٹاں ادھ مئوا کر دتا
تے پھلاں نے وی کنڈے چوبھے نیں
نفرتاں دے دریاواں وچ ملاں
بندے وٹیاں وانگ ہی ڈوبے نیں
چور تے سپاہی وی اِک ہوئے
کرسیاں تے بیٹھے باندر چوبے نیں

0
34